Διογένης Παπαδόπουλος 9 +1 ερωτήσεις

Δεν ξέρω πως και γιατί, μα στην «σύγχρονη» αυτή, αλλά πραγματικά κλειστή κοινωνία που ζούμε, θεωρούμε πως είμαστε κοινωνικά όντα, με κλίσεις και ευαισθησίες στον πολιτισμό, πιστεύοντας πως οτιδήποτε μας πλασάρεται από τα ΜΜΕ είναι και καλά η στερεότυπη και απόλυτη άποψη περί τέχνης. Μάθαμε δηλαδή πως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι ένα σοβαρός φορέας πολιτισμού, που πραγματοποιεί αξιόλογες εκδηλώσεις και πως ο Φίλιππος Τσαλαχούρης που ανέβασε την πρώτη του μεγάλη όπερα «Ιούλιος Καίσαρας», είναι ένας πολύ αξιόλογος Έλληνας συνθέτης.

Ελάτε παραδεχθείτε το, το 90% όσων διαβάζετε αυτές τις σειρές δεν σκαμπάζετε ποιος είναι ο Φίλιππος Τσαλαχούρης και αν δεν σας έλεγα πως είναι συνθέτης, το όνομα του θα σας παρέπεμπε περισσότερο στην νέα μεταγραφή του Α. Ο.Παμβουπρασιακού. Έχουμε λοιπόν και λέμε, η τέχνη ορίζεται και καθορίζεται από τα ΜΜΕ (βλέπε 5λεπτα MEGA με την Ειρήνη Νικολοπούλου) που ανεβάζουν και κατεβάζουν, βαφτίζουν και αλλαξοπιστούν οτιδήποτε ή οποιονδήποτε τους καπνίσει ή τους γυαλίσει, αδιαφορώντας για την τοπική δημιουργία της κάθε περιοχής, γιατί Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα, αλλά και επειδή τα ντόπια Μ(αγειρεύουν) Μ(όνο) Ε(ντυπώσεις), αδυνατούν, δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να την προβάλουν, γιατί ο συνήθως, 3 σε 1 ιδιοκτήτης/δημοσιογράφος/φωτορεπόρτερ, θεωρεί πιο σημαντική την παπαρουνιά του κάθε δημάρχου, αντιδημάρχου και γενικά εφήμερου πολιτευτή από την προβολή ενός αξιόλογου συμπολίτη μας.

Έχουμε λοιπόν και λέμε, οι αξιόλογοι και δημιουργικά εικαστικοί άνθρωποι ζουν ανάμεσα μας και είναι σας την κοπελίτσα στο δεύτερο που αν δεν σου χτυπήσει για να σου ζητήσει λίγη ζάχαρη, εσύ θα συνεχίσεις να την θεωρείς πατσαβουρίτσα μέχρι να την προσέξεις από κοντά. Ένας απ’ αυτούς τους τρομακτικά ενδιαφέροντες, εικαστικά και όχι μόνο ανθρώπους είναι ο Διογένης Παπαδόπουλος από την Ξάνθη.

1_Ξάνθη, πόλη πολύ-πολιτισμική και διαφορετική σε όψη και σκέψεις, αποτελεί πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης και δημιουργίας?

Είμαι γέννημα θρέμμα ξανθιώτης. Η πόλη αυτή μου έδωσε τα πρώτα ερεθίσματα στο σεβασμό του διαφορετικού και του άλλου και έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ψυχοσύνθεση μου. Σ’ ότι αφορά όμως την τέχνη μου, δεδομένου των θεμάτων που με ενδιαφέρουν σε αυτή την φάση δεν θα έλεγα ότι περιορίζεται μόνο σε αυτήν. Με ενδιαφέρει ο άνθρωπος και άνθρωποι υπάρχουν παντού.

2_Πότε και πως ανακάλυψες την εκφραστική ιδιότητά σου?

Ζωγραφίζω από πολύ μικρός όπως σχεδόν όλα τα παιδιά. Στην περίπτωσή μου όμως αυτή η ικανότητα να αποτυπώνω στο χαρτί τις εικόνες που βλέπω και που φαντασιώνομαι ευτυχώς δεν με εγκατέλειψε ποτέ. Οπότε θα έλεγα ότι ζωγραφίζω από παιδί και μάλλον τυχαία. Μεγαλώνοντας έγινε πιο συνειδητή επιλογή έκφρασης.

3_Θεματολογία, υλικά κατασκευής, τεχνοτροπία, επιλέγουμε ή μας επιλέγουν?

Ο δημιουργός επιλέγει τι είναι αυτό που τον ενδιαφέρει και πως θα εκφραστεί. Η πρώτη ύλη, τα συναισθήματα, είναι εκεί και περιμένει να μετουσιωθεί σε κάτι άλλο. Τα υλικά είναι το μέσον που με βοηθάει να εκφραστώ. Εγώ επιλέγω χρώμα και χαρτί, κάποιος άλλος επιλέγει να εκφραστεί με το σώμα του όπως οι χορευτές. Στη ουσία όμως αυτό που προσπαθούμε όλοι είναι να βρούμε τρόπο να εκφραστούμε.

4_ «Καλλιτέχνης είναι κάποιος που παράγει πράγματα που οι άνθρωποι δεν χρειάζονται να έχουν-AndyWarhol» τι…λες, πόσο αναγκαία είναι η τέχνη στη ζωή του σύγχρονου έλληνα σήμερα.

Το τι προσφέρει η τέχνη είναι πάντα μια μεγάλη συζήτηση. Ο σύγχρονος έλληνας σήμερα έχει πολύ πιο σημαντικά προβλήματα και έγνοιες από την τέχνη. Δεν είναι κάτι που τον αφορά σε καθημερινή βάση και δεν αφιερώνει χρόνο στην ανακάλυψη και στην απόλαυση της τέχνης. Η πολιτιστική κρίση οξύνθηκε με την οικονομική, αλλά δεν είναι φαινόμενο της τελευταίας πενταετίας. Όμως τέχνη είναι ένα τραγούδι που ακούς, όπως τέχνη είναι ένα βιβλίο που διαβάζεις ή μια ταινία που θα δεις. Τα κριτήρια κάθε φορά είναι πολύ προσωπικά και έχει να κάνει με την καλλιέργεια και την παιδεία του καθένα. Τα κριτήρια πάντα είναι υπό αμφισβήτηση. Είναι όμως σίγουρο ότι η τέχνη θα μπορούσε να κάνει πιο υποφερτή την δυσβάσταχτη πραγματικότητα. Η τέχνη δεν είναι κάτι που ανήκει στα μουσεία.

5_Είσαι αυστηρός με τα έργα σου, ασκείς κριτική στον εαυτό σου αν δεν σου αρέσει κάποιο. Έχεις καταστρέψει κανένα έστω και κατά λάθος???

Έχω καταστρέψει και συνειδητά και κατά λάθος έργα μου. Δεν είναι κάτι για το οποίο νιώθω δέος. Είμαι όμως αρκετά τρυφερός με τοκάθε έργο μου από τη στιγμή που νιώσω ότι ολοκληρώθηκε. Καλό ή κακό αυτό είναι το έργο που γεννήθηκε κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ακούγεται κλισέ όμως είναι όπως η σχέση γονιού με το παιδί του.

6_Θα μπορούσες σήμερα την τέχνη να την κάνεις αποκλειστικό επάγγελμα στην επαρχία?

Δεν ξέρω αν το θέμα είναι μόνο η επαρχία. Ο βιοπορισμός από την τέχνη είναι πολύ δύσκολος, γιατί η απόκτηση έργων τέχνης είναι είδος πολυτελείας και ως τέτοιο το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι πολύ περιορισμένο. Προσωπικά δυσκολεύομαι με την τέχνη κατά παραγγελία και δεν μπορώ να με φανταστώ ως κάτι άλλο επαγγελματικά εκτός από πολιτικό μηχανικό.

7_Ενθάρυνση, αποθάρρυνση, ποιοι σε ντοπάρισαν θετικά και ποιοι σε έριξαν στα τάρταρα?

Από ένα ανώνυμο ή και επώνυμο περιστατικό στο καθένα. Στην περίπτωσή μου, όπως φαντάζομαι και σε κάθε άνθρωπο, λειτουργεί περισσότερο η ενθάρρυνση. Δεν είμαι της άποψης ότι αν κόβεις τα φτερά κάποιου αυτός θα συνεχίσει να βγάζει νέα επ' άπειρον. Έτσι δέχθηκα ενθάρρυνση από δικούς μου ανθρώπους και δασκάλους που πιστεύουν σε εμένα πιο πολύ απ' ό, τι εγώ ο ίδιος και σε μια αποθάρρυνση αντέδρασα έντονα και δεν έπιασα χαρτί και μολύβι για 3-4 χρόνια περίπου.

8_ «Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε την αλήθεια-PabloPicasso». Συμφωνείς ή διαφωνείς?

Αφού το είπε ο μεγάλος pablopicasso ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω αλλά μπορώ να πω ότι η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά.

9_Αν χρειαζόταν να εγκαταλείψεις τον πλανήτη, ποιο από τα έργα σου θα έπαιρνες μαζί σου στο διαστημόπλοιο και γιατί?

Φαντάζομαι το έργο που δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα. Οπότε θα φρόντιζα να είμαι γεμάτος από συναισθήματα και θα έβρισκα τρόπο να ζωγραφίσω στα άστρα.

+1_Τρελό όνειρο που πιστεύεις πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Να συναντήσω τον EgonSchiele με την προϋπόθεση της δευτέρας παρουσίας. Τώρα που το σκέφτομαι, μ' αυτή την προϋπόθεση, μπορώ να συναντήσω πολύ κόσμο.