Περί Γυναίκας...

Έχει περάσει περισσότερο από μισός αιώνας από τότε που η διάσημη γαλλίδα συγγραφέας, σύμβολο του φεμινισμού, Σιμόν ντε Μποβουάρ, στο βιβλίο της «Το δεύτερο φύλο», διατύπωσε την άποψη ότι «Δεν γεννιέσαι γυναίκα, αλλά γίνεσαι». Αυτό σήμαινε ότι η θηλυκότητα δεν είναι παρά ένα επίκτητο σύνολο χαρακτηριστικών που μια γυναίκα το μαθαίνει αναγκαστικά μέσα στην οικογένεια και έξω στην κοινωνία. Δεν είναι δύσκολο να εξηγήσουμε την ακρότητα αυτής της θέσης που αρνείται την ύπαρξη άλλων διαφορών μεταξύ των δύο φύλων, εκτός των καθαρά σωματικών-βιολογικών.

Ο φεμινισμός έθεσε ως σκοπό του, και σε μεγάλο βαθμό το κατόρθωσε, να απαλλάξει τη γυναίκα από το βάρος των κοινωνικών προκαταλήψεων για το φύλο της, που ως τότε την καθιστούσαν υποδεέστερη του άνδρα σωματικά και διανοητικά και, ως εκ τούτου, εξαρτημένη και υποταγμένη σε αυτόν. Οι γυναίκες έπρεπε επιτέλους να πιστέψουν ότι είναι ίδιες, άρα ίσες, με τους άνδρες, και να χειραφετηθούν. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, οι γυναίκες απολαμβάνουν τους καρπούς αυτής της χειραφέτησης, αλλά ταυτόχρονα παλεύουν και με όλες τις παράπλευρες απώλειες: την κούραση από την προσπάθεια να αναλαμβάνουν πολλούς ρόλους ταυτόχρονα, την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια του «ανδρικού» κόσμου, τη «μάχη» με το άλλο φύλο που δεν λέει να λάβει τέλος, την αποξένωση από ένα κομμάτι του εαυτού τους.

Στην προσπάθεια να ανακαλύψουν ξανά τη γυναίκα μέσα τους, οι σημερινές γυναίκες ψηλαφίζουν τη θηλυκότητα, προσπαθούν να τη βρουν μέσα τους, αλλά και να την αντλήσουν από όπου υπάρχει γύρω τους. Η αναζήτηση αυτή δεν είναι πάντα εύκολη, τουλάχιστον όχι όταν προσπαθεί κανείς να οδηγηθεί από τη μόδα, η οποία δίνει αντιφατικά μηνύματα. Από τη μια απαιτεί ανορεξικά, σχεδόν αγορίστικα κορμιά που τα ονομάζει «σέξι» και από την άλλη αποθεώνει τις «θηλυκές καμπύλες» κάποιων σταρ με αποκαλυπτικές τουαλέτες. Με το ένα μάτι θαυμάζει τις επιθετικές πόζες ανδρόγυνων μοντέλων και με το άλλο αλληθωρίζει προς την κομψότητα και τη θηλυκή χάρη άλλων εποχών. Σύμφωνα πάντα με τη μόδα, η θηλυκότητα και η σεξουαλικότητα είναι δύο έννοιες που συχνά δεν συμβαδίζουν, όμως πόσο αντικατοπτρίζει αυτό την πραγματικότητα των καθημερινών γυναικών και ποια γυναίκα ταυτίζεται με αυτή την αντίληψη;

θα προσπαθήσω να μπω στην ψυχολογία, στην θέληση, στα καμώματα, στην ικανότητα και στις δυνατότητες της γυναίκας. Λιγάκι δύσκολο, αλλά τούτη δω η στήλη, έχει σαν απώτερο σκοπό να προσπαθεί να γράφει τις απόψεις της χωρίς φόβο και με το αίσθημα της αντικειμενικότητας. Θα μου πείτε: Πως είναι δυνατόν να περιγράψει κάποιος την γυναίκα; Κι όμως ο καθένας με την κρίση του και με τις δικές του δυνατότητες μπορεί να σχηματίζει άνετα την άποψή του, για οποιοδήποτε θέμα, διδασκόμενος από τα παραδείγματα της ζωής, και από τα γεγονότα που είναι σημαντικός παράγοντας για μια αντικειμενική και δίκαιη κρίση.

Η γυναίκα είναι το ωραίο φύλλο! Είναι αυτή που κοσμεί κάθε συντροφιά και κάθε χώρο. Είναι ένα απρόβλεπτο ον που πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να το καταλάβει. Δεν μπορείς να προβλέψεις τον τρόπο σκέψης της, τον τρόπο αντίδρασής της και πολύ δύσκολα τον τρόπο που κατανοεί και ερμηνεύει τα γεγονότα. Κάποιος ρωτά: «Τι αρέσει περισσότερο σε μια γυναίκα». Κάποιος απαντά: «Να είναι ωραία». Και κάποιος άλλος λέει. «Όχι να βλέπει τις άλλες άσχημες».

Είναι γεγονός πως όταν μια γυναίκα παρατηρεί κάποια άλλη, επειδή είναι φιλάρεσκη, θα βρει να θα προσέξει κάποιο κουσούρι μιας άλλης γυναίκας. Δεν έχει σημασία, αν αυτή η άλλη είναι υπερβολικά όμορφη. «Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος» λέει κάποιο γνωστό τραγούδι που ερμηνεύει ο Στράτος Διονυσίου. Και πραγματικά ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτεται μια γυναίκα.

Εκεί που νομίζεις ότι την έχει κερδίσει, ξαφνικά καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει και νοιώθεις να βρίσκεσαι στο κενό. Η εξυπνάδα της είναι δεδομένη. Λέει μια γνωστή φιλοσοφία της ζωής.

«Δέκα άνδρες δεν μπορούν εύκολα να βρουν μια σημαντική λύση για κάποιο πρόβλημα. Μια γυναίκα μπορεί να βρει δέκα λύσεις». Απόδειξη της μεγάλης ευστροφίας που διαθέτει. Γι’ αυτό άλλωστε τα κορίτσια ωριμάζουν πιο γρήγορα από ότι τα αγόρια. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά και στα παιδία μας. Όσοι έχουν αγόρια και κορίτσια, καταλαβαίνουν τι εννοώ.

Στο θέμα της συμβίωσης του άνδρα και της γυναίκας, θα αναφερθώ σε μια γνωστή λαϊκή έκφραση που χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι. «Όταν ένας άνδρας πρόκειται να παντρευτεί, και πρέπει να διαλέξει μια γυναίκα, βάζει το χέρι του σε ένα τσουβάλι με φίδια και τραβάει όποιο του τύχει. Αν του τύχει νεροφίδα, θα περάσει καλά την υπόλοιπη ζωή του σαν παντρεμένος. Αν του τύχει κόμπρα χάθηκε» Αυτή η λαϊκή έκφραση, θέλει να πει πως η γυναίκα μπορεί να γίνει, όποτε το θέλει το αίτιο του κακού. Δεν είναι τυχαίο πως και η θρησκεία μας αναφέρεται στο προπατορικό αμάρτημα και στον τρόπο που η Εύα ξεγέλασε τον Αδάμ. Επίσης από την Ελληνική Ιστορία γνωρίζουμε πως ολόκληρος Τρωικός πόλεμος έγινε για χάρη της ωραίας Ελένης. Επίσης στην ζωή όλων των ανδρών που μεγαλούργησαν, από πίσω τους πάντα υπήρχε και μια γυναίκα. Απόδειξη ότι η γυναίκα είναι πολύ ισχυρή και πολλές φορές παίρνει αυτή τις αποφάσεις τις οποίες υλοποιεί ο άνδρας. Όπως και να το κάνουμε όμως είναι απαραίτητη στη ζωή μας, χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε, όπως κι εγώ δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την γατούλα μου.

Γι’ αυτό να την αγαπάμε με τα ελαττώματά της, και να την θαυμάζουμε για τα προτερήματά της.

Ο ΓΑΤΟΣ

#Lifestyle