ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΛΑΣ - ...στα τρία κόρνερ…πέναλτι!!!

Ο Κώστας Γκουντούλας είναι ένας από τους αφανείς πρωταγωνιστές, της αθλητικής καθημερινότητας μας. Το όνομα του το ξέρουν πολλοί, την χροιά της φωνής του περισσότεροι, μα το πρόσωπο του λίγοι και καλά ψαγμένοι. Γέννημα θρέμμα Ξανθιώτης, τον κατατάσσουμε στη κατηγορία των «δημιουργικά, ανήσυχων, εν μέρει, συμπολιτών» μας και από το 2003 τον μοιραζόμαστε γεωπολιτικά με «τα Σέρρας», μιας και μετακόμισε στην πόλη του «ακανέ» για σπουδές στην Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών του ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας και έκτοτε την χρησιμοποιεί σαν «ορμητήριό» του. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, αλλά αυτό που τον τραβούσε περισσότερο ήταν η ανάλυση και η εξατομίκευσή του και δεν ήταν λίγες οι φορές που «έπιανε» τον εαυτό του να κάθεται στα τσιμέντα του σχολείου και να μεταδίδει στον εαυτό του τις καλύτερες φάσεις από τα ποδοσφαιρικά ή μπασκετικά ματσάκια που έστηναν οι συμμαθητές του. Γνώστης της Ελληνικής γλώσσας , αυθόρμητος στο λόγο και ευρηματικός στα κείμενα του δεν άργησε να αναγνωριστεί σαν φοιτητής από την Σερραϊκή Εφημερίδα «Ανεξάρτητος» και το «Ράδιο Επιλογές» και έτσι να ξεκινήσει το ταξίδι του στο χώρο της Αθλητικογραφίας. Διαθέτοντας ένα όμορφο παρουσιαστικό η τηλεόραση ήρθε κι αυτή στη συχνότητα των «TV Επιλογές», όπου ανέλυε και σχολίαζε και αναμετέδιδε κάπου στα 2005, αγώνες της Β’ Εθνικής. Διαθέτοντας ένα όμορφο παρουσιαστικό, η τηλεόραση ήρθε στη συχνότητα του «ΔΙΚΤΥΟ», όπου παρουσίαζε αθλητικές ειδήσεις και ανέλυε, κάπου στα 2004, αγώνες της Β’ Εθνικής. Η συνέχεια ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. «Alpha» τηλεόραση & Ραδιόφωνο, Εφημερίδα «Sportime», Ράδιο «Metropolis», μπάσιμο στα νέα ψηφιακά ΜΜΕ, έχοντας δική του ιστοσελίδα(www.serressport.gr) και διαχειριζόμενος τα socialmedia των Ίκαρων-Σερρών στο μπάσκετ, για να φτάσουμε στην κορωνίδα όλων, όπου από το 2009, μέχρι σήμερα, ανήκει στο δυναμικό της συνδρομητικής του «OTE TV». Δουλειά «στο φουλ» κούραση μεγάλη, αλλά η αγάπη για την δημοσιογραφία, όλα τα υπερκεράζει. Ίσως το χαμηλό του προφίλ, ίσως η διάθεση του για δουλειά και όχι οι φανφάρες, ίσως η φιλοδοξία του, ίσως ακόμα και η έλλειψη κατάλληλων ραδιοτηλεοπτικών υποδομών, να ώθησαν τον Κώστα Γκουντούλα να αφήσει, επαγγελματικά, την Ξάνθη και να οδηγηθεί σε μια εσωτερική μετανάστευση, για να πραγματοποιήσει αυτό που αγαπά, στερώντας μας, την παρουσία του από τα τοπικά αθλητικά δρώμενα. Ίσως.

Ποια ήταν τα επαγγελματικά σου όνειρα από μικρός; Διότι από πολιτικός μηχανικός & interior designer… να καταλήξεις αθλητικός συντάκτης, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση.

Μέχρι τα 10 μου χρόνια, δεν είχα καμιά επαφή με τα ομαδικά αθλήματα και ήθελα να γίνω γιατρός! Το 1994 όμως, το μουντιάλ στις ΗΠΑ, με την πρώτη συμμέτοχη της Ελλάδας, και το Final 4 του μπάσκετ στο Τελ Αβίβ, αποτέλεσαν τα κομβικά σημεία για να ολισθήσω στον μαγικό κόσμο του αθλητισμού! 4 χρόνια αργότερα έφηβος πια, στο μουντιάλ της Γαλλίας, είχα κατασταλάξει με τι ήμουν ερωτευμένος επαγγελματικά. Βέβαια το 2001 μεταξύ του Euro 2000 στην Ολλανδία & Βέλγιο και το μουντιάλ της Ιαπωνίας & Κορέας, μου προέκυψαν οι πολυτεχνικές σπουδές, διότι η βαθμολογία μου στις Πανελλαδικές, δεν υποστήριζε τον ακαδημαϊκό δρόμο της δημοσιογραφίας ενώ η επιλογή ενός ΙΕΚ, 15 χρόνια πριν, δεν είχε την ίδια άξια όπως ενδεχομένως, τώρα. Έτσι σοφά σήμερα και άχαρα τότε… από το σπίτι, με έσπρωξαν προς μια αξιόπιστη επιστήμη. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως, καθώς το μεταπτυχιακό των ΜΜΕ, που παρακολουθώ πλέον στο Αριστοτέλειο ΠΘ, ολοκληρώνει την αρχική μου επιθυμία!

Πόσο σε επηρέασε το περιβάλλον μιας επαρχιακής πόλης, όπως η Ξάνθη σε αυτή την επαγγελματική επιλογή; Όταν τα άλλα παιδιά της ηλικίας σου έπαιζαν μπάλα, εσύ κρατούσες στατιστικά και έπαιρνες συνεντεύξεις?

Καλή ερώτηση, διότι όταν λέμε ότι είμαστε ερωτευμένοι από μικροί με την αθλητική δημοσιογραφία, ο κόσμος ενδεχομένως να φαντάζεται κάποιον τέτοιου είδους, παιδικό σαδισμό (γέλια). Όχι, γούσταρα να παίζω κάθε άθλημα, με την παρέα που έχω κοντά 20 χρόνια, απλά έβλεπα, άκουγα και διάβαζα πάρα πολύ, κάθε τι που είχε σχέση με τον αθλητισμό. Άπειρα ματς και αναλύσεις, κουτές από αθλητικά περιοδικά και εφημερίδες και μετά άπειρη φαντασία για το πώς θα έγραφα, περιέγραφα και ανέλυα το ίδιο πράγμα, από την δική μου οπτική. Το περιβάλλον της Ξάνθης δημοσιογραφικά δεν με επηρέασε καθόλου. Είμαστε μια πόλη χωρίς σοβαρά ΜΜΕ. Δεν υπάρχει, ούτε υπήρχε την δεκαετία του ’90,κάποια σοβαρή προσπάθεια περιφερειακής τηλεόρασης, παρά μόνο συμπαθητικές εφημερίδες. Ίσως μόνο ραδιοφωνικά, να συνέβαλε ο Sport fm-Ξάνθης, που αναπαρήγαγε τον σταθμό, του σπουδαίου Χρήστου Σωτηρακόπουλου και μας άνοιξε τα αυτιά…ακούγοντας ακόμα και μέσα στην τάξη, εν ώρα μαθήματος!

Η πρώτη σου επαφή με τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας?

Ο ΄΄Νεανικός Λόγος΄΄, η σχολική εφημερίδα του 1ου ΛυκείουΞάνθης με τον τίτλο να είναι δικής μου έμπνευσης! Κοντά στο millennium, προέκυψε μια μεγάλη σχολική εργασία που την είδα ως την μεγάλη ευκαιρία για να πάρω τις πρώτες μου, δημοσιογραφικές παραστάσεις, είχαμε πρωτεργάτρια τότε, τη νομικό και εξαίρετη καθηγήτρια την κα. Γλυκερία Νότα, που δίδασκε στο σχολείο και βοήθησε σημαντικά στο πρωτόγνωρο εγχείρημα. Αρχισυντάκτης των σπορ γαρ, που δεν έχασα ευκαιρία… και αθλητικοί συντάκτες οι κολλητοί μου, που ούτε αυτοί έχασαν ευκαιρία… για κοπάνες (πολλά γέλια)! Ποιοι άνθρωποι σε εμπιστεύτηκαν στα πρώτα σου βήματα και σου έδωσαν την επαγγελματική ευκαιρία να αναδειχτείς; Αρχικά ο καλύτερος δημοσιογράφος των Σερρών και ένας από τους καλύτερους του χώρου, σε επίπεδο ραδιοφώνου, ο Βασίλης Αναστασιάδης, που εργάζεται για την ΕΡΑ. Αφού τέσταρε την «πένα» μου, πήρα θέση αθλητικού ρεπόρτερ στον ΄΄Ανεξάρτητο΄΄ μια καλή πολιτική εφημερίδα και λίγους μήνες αργότερα, με εμπιστεύτηκε στον διευθυντή του αθλητικού τμήματος του Alpha τότε (2004), Δημήτρη Σταυρακάκη. Φυσικά δοκιμάστηκα επί 2μηνου και μπήκα στον χώρο της τηλεόρασης, πριν κλείσω τα 20 μου χρόνια. Εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξε, ο μέντορας μου, Κώστας Χαλβατσιώτης, που ηγείται του σχήματος της Βορείου Ελλάδας για τον ΟΤΕ ΤV και με εμπιστεύτηκε ξανά -μετά την πρώτη μας συνεργασία στον Alpha-, στην δύσκολη μετά-στρατιωτική μου εποχή, όπου μαζί με τον Αντρέα Παλομπαρινι άναψαν το πράσινο φως, ώστε να αποτελέσω κι εγώ ένα από τα μέλη εκείνης της παρέας, στο πρώτο συνδρομητικό κανάλι καλωδιακής τηλεόρασης στην Ελλάδα, το 2009, του ομίλου OTE. Πέρα από αυτά τα 2 εξέχοντα πρόσωπα όμως, τιμώ και ευχαριστώ πάντα όλους τους ανθρώπους που λίγο ή πολύ με βοηθούν στην πορεία μου και συμβάλουν στην ανέλιξη μου. Χωρίς βοήθεια από το background δεν γίνεται τίποτα.

Η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου?

Η καλύτερη θεωρώ ότι δεν έχει υπάρξει, ακόμα και η χειρότερη ας μην έρθει ποτέ! Είμαι του δόγματος ότι: ΄΄εχθρός του καλού είναι το καλύτερο΄΄, οπότε πάντα θα υπάρχει κίνητρο για νέες εμπειρίες. Ως κορυφαίες όμως αναγνωρίζω, την φετινή μου επαφή στους αγώνεςUEFA Champions League & Europa League με τον OΤΕ ΤV, το Final 4 της Κωνσταντινούπολης το 2012 και φυσικά την ενεργή συμμετοχή μου στον τελικό κυπέλλου Ελλάδας της Ξάνθης κόντρα στον Ολυμπιακό. Όσον αφορά τις άσχημες στιγμές, θα πω γενικά,, ότι κάθε φορά που είμαι σε γήπεδο και καλούμαι να κάνω τον πολεμικό ανταποκριτή, καταρρακώνομαι ψυχολογικά. Έχω κληθεί να παίξω αυτόν τον άχαρο ρόλο 4-5 φορές και μετά ένιωθα τελείως άδειος, όσο καλή δουλειά και να βγήκε. Επίσης πολύ κακή στιγμή ήταν το 12μηνο της στρατιωτικής μου θητείας, που ξαφνικά έπρεπε να χαθώ από το προσκήνιο. Τότε ήρθε η πρώτη μου ρήξη με την αθλητική δημοσιογραφία, δεν διάβαζα ούτε μονόστηλα. Έτσι είναι ο έρωτας… όταν σε απαρνηθεί, πληγώνεσαι και γίνεσαι εσωστρεφής!

Ποιους θεωρείς τους σημαντικότερους έλληνες αθλητικούς συντάκτες του χθες και του σήμερα. Έχεις κάποιο πρότυπο?

Υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί άνθρωποι, στην αθλητική δημοσιογραφία, που ήταν πρωτοπόροι στον χώρο και χάραξαν τα μονοπάτια που βαδίζουμε εμείς σήμερα, αρκετοί μάλιστα από αυτούς είναι και συνάδελφοι μου. Τους εκτιμώ και τους σέβομαι, διδασκόμενος από όλους τους, δεν θα ξεχωρίσω κάποιον όμως, διότι ο καθένας στο είδος του και με το στυλ του, έχουν δώσει κύρος και ουσία στον κλάδο μας. Όχι δεν έχω πρότυπα, διότι δεν πιστεύω στην ατομικότητα αλλά στην πολυσυλλεκτικότητα στοιχείων, από κάθε σημαντική προσωπικότητα. Ποιον απολάμβανα όμως περισσότερο και μου λείπει, θα πω τον Μανώλη Μαυρομάτη, που «γέμιζε» όσο κάνεις άλλος, τις αθλητικές περιγραφές. Για να φανταστείς, την περιγραφή στον τελικό του Μουντιάλ του 2002 στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, ανάμεσα στην Βραζιλία και την Γερμανία, την άκουσα από το Κρατικό ραδιόφωνο, που τιμητικά του έδωσε το μικρόφωνο, διότι είχε συνταξιοδοτηθεί και όχι από την τηλεόραση.

Πως αφουγκράζεσαι την κρίση; Πιστεύεις πως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ζει τα καλύτερά του κι αν όχι τι πρέπει ν’ αλλάξει?

Η οικονομική κρίση συνεπάγεται την κοινωνική κρίση αξιών και εκεί είναι το νόημα. Το πρόβλημα δεν είναι τα λιγότερα λεφτά αλλά ο τρόπος που μας έμαθαν εδώ και 40 χρόνια, να σκεπτόμαστε και να τα αποκτούμε. Τα λεφτά μέσω της εργασίας, δεν είναι λαχείο για να τα κερδίζεις, μπήκαμε στην παρά-λογική όμως του συστήματος: λίγη δουλειά-χωρίς εφόδια και πολλά λεφτά, στο λεγόμενο Greek Dream, που ευτυχώς κατέρρευσε. Κάθε φόρα που ταξιδεύω στο εξωτερικό και επιστρέφω στην πιο όμορφη χώρα με το χειρότερο όμως κράτος του κόσμου, καταθλίβομαι. Έξω το χρήμα το δουλεύεις, δεν το κερδίζεις. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, στον υπόλοιπο πλανήτη, πράγματι, ζει τα καλυτέρα του… στην Ελλάδα όμως, ζει την απόλυτη απαξίωση, όπως και η κοινωνία μας. Το ποδόσφαιρο έκτος Ελλάδας, ακόμα και στο Αζερμπαϊτζάν, ασχολείται με τις γηπεδικές υποδομές, την ανάπτυξη των ακαδημιών, τις επενδύσεις σε νέους αθλητές με μεταπολιτική αξία,, την εξέλιξη του branding και την εισροή χρημάτων από το μάρκετινγκ, τα νέα μέσα επικοινωνίας και τόσα άλλα νεωτεριστικά στοιχεία. Στην Ελλάδα έχουμε περιπτώσεις ομάδων, που κάνουν ή προσπαθούν να κάνουν πολλά από αυτά και μάλιστα μερικές, τα καταφέρνουν όπως η Σκοντα Ξάνθη αλλά δυστυχώς η γενικότερη μιζέρια, δεν επιτρέπει στο σύστημα να ανασάνει, να αφουγκραστεί τις ανάγκες του μέλλοντος και να χαράξει προοδευτική πορεία. Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι απλά κάποιοι δεν θέλουν!

Προσωπική ζωή, χόμπι, μένει καιρός?

Αν δεν φροντίζουμε να έχουμε προσωπικές στιγμές, τότε δεν έχει αξία η ζωή μας. Είναι τόσο ματαιόδοξο να «χτίζεις», μόνο, πάνω στην δουλειά. Μου αρέσει να ταξιδεύω πολύ με την σύντροφο μου και να περνάω χρόνο όταν μπορώ, με τους καλούς μου φίλους, που είναι μακριά και μου λείπουν. Η γυμναστική, οι ταινίες και η επεξεργασία φωτογραφιών και εικόνων, είναι αγαπημένες συνήθειες. Χόμπι μου, το επάγγελμα μου, αφού τα σπορ τα αγαπώ έτσι κι αλλιώς… όπως χόμπι -για τους λάθος όμως λόγους- είναι πλέον οι σπουδές μου. Είναι πολύ ωραίο να ανακαινίζεις χώρους, πολύ αναζωογονητικό! Το θεματικό διάβασμα δυστυχώς, το απολαμβάνω μόνο το καλοκαίρι! Φιλοσοφία, ιστορία και ερωτικά διηγήματα, το αγαπημένο μου περιεχόμενο βιβλίων!

Αγαπημένη ομάδα? ΑΟΞαρα ή…….?

Σαν την ΑΟΞαρα παλιά ή την Σκόντα Ξάνθη πλέον, δεν έχει! Κι ας μην μας κακοφαίνεται το πιο προηγμένο μάρκετινγκ, που έχει εφαρμόσει ποτέ, Ελληνική αθλητική ομάδα. Δηλαδή στην Ρεαλ Μαδρίτης είναι χαζοί που έβγαλαν τον σταυρό από την κορώνα της «βασίλισσας» μόνο στα ΗΑΕ, για χάρη της χορηγού τράπεζας του Αμπού Ντάμπι; Όχι βέβαια. Και επανέρχομαι, γίνεται να μην αγαπάς την ομάδα της πόλης σου, που ένιωσες, τα πρώτα ποδοσφαιρικά σκιρτήματα στο γήπεδο της! Απλά, δεν γίνεται! Βέβαια όταν είσαι σε μια δουλειά, που καλείσαι να καλύψεις το ρεπορτάζ οποιασδήποτε ομάδας, οφείλεις να αφήσεις στην άκρη, το συναίσθημα και να συμπεριφερθείς με την λογική. Ευτυχώς 12 χρόνια τώρα, έχω αποβάλει διάφορα συμπλέγματα και έχω φίλους καλούς, σε πάρα πολλές ομάδες, σε όλη την Ελλάδα.

Οικονομικές απολαβές? Με άριστα το 10? Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με την αθλητική δημοσιογραφία.

Η τηλεόραση έχει ακόμα καλές απόλαβες και είναι θετικό, ότι πλέον όλα τα αθλήματα βρίσκονται στις συνδρομητικές πλατφόρμες! Στο εξωτερικό αυτό συμβαίνει, περίπου 25 χρόνια. Δεν γίνεται να βλέπεις τα πάντα χωρίς εισιτήριο. Όπως πληρώνεις όταν να πας στο γήπεδο, έτσι θα πληρώνεις και από το σπίτι σου και μάλιστα πολύ λιγότερα χρήματα. Σε λίγα χρόνια και το διαδίκτυο, θα αποφέρει καλύτερους μισθούς. Με άριστα το 10… θα βάλω 11! Όταν έχεις δουλειά, ενώ ο διπλανός σου δεν έχει… σιωπάς, όταν γίνουμε κανονικό κράτος, να με ξαναρωτήσεις και ίσως σου απαντήσω διαφορετικά, τότε! Η προτροπή μου σε ένα νέο παιδί είναι, ότι αν τρελαίνεται και έχει όρεξη να μορφωθεί σωστά και να καταλήξει στα κορυφαία ΜΜΕ της Ελλάδας ή του εξωτερικού να το κάνει! Εάν όμως είναι οπαδός και θέλει απλά να γίνει ρεπόρτερ της ομάδας του, ας βρει έναν τρόπο να έχει εισιτήριο διαρκείας και ας μην ασχοληθεί με την αθλητική δημοσιογραφία, διότι θα πεινάσει και θα κάνει κακό, στο κοινό που αγαπά τα σπορ.

10+1. Ονειρεύεσαι και αν ναι, κάνεις «πλούσια» όνειρα; Γενικά πιστεύεις στον επαναπατρισμό αργότερα και αν ναι, κάτω από ποιες προθέσεις και προϋποθέσεις?

΄΄Sky is the limit΄΄… λένε οξύμωρα, οι αγαπημένοι μου Αμερικάνοι! Όπως ο ουρανός δεν έχει όρια, έτσι και τα δικά μου όνειρα σταματούν στον ουρανό, δηλαδή στο άπειρο! Αν δεν κάνεις «πλούσια» όνειρα δεν θα φτάσεις ποτέ στην προσωπική ευτυχία και ολοκλήρωση. Είμαι ευγνώμων, που έχω κάνει πολλά από τα όνειρα μου πραγματικότητα και το εύχομαι σε κάθε άνθρωπο αυτό, από καρδιάς. Την εσωτερική ηρεμία που μου προσφέρει η ατμόσφαιρα της Ξάνθης και την οικογενειακή γαλήνη που εισπράττω, κάθε φορά που έρχομαι, είμαι πεπεισμένος ότι δεν θα την βρω σε κανένα μέρος του κόσμου. Νομίζω όμως, ότι πλέον τούτο το μέρος, δεν με χωρά κι ας με λυπεί και μόνον η σκέψη… θα χρειαστώ πολλά «εάν κι εφόσον» για να υποστηρίξω τον επαναπατρισμό μου!

#Αθλητικά #Συνεντεύξεις