ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΤΑΦΙΔΗΣ - εδώ το παλιό... ξαναγεννιέται.!

Επισκεπτήκαμε την αντικερί και το εργαστήρι συντήρησης έργων τέχνης του Δημήτρη Μυταφίδη στην οδό Βενιζέλου 16-18 και συζητήσαμε για ένα απο τα “σπάνια” επαγγέλματα που ασκούνται στην πόλη. Ο Δημήτρης σπούδασε “Συντήρηση Έργων Τέχνης” στη Θεσσαλονίκη & εξιδεικεύτηκε για ένα χρόνο στη Φλωρεντία της Ιταλίας επάνω στη συντήρηση επίπλων.

Συντήρηση παλαιών επίπλων & έργων τέχνης. Τί ακριβώς κάνετε εκεί στο ωραίο μαγαζάκι της οδούς Βενιζέλου?

Η συντήρηση είναι μία διαδικασία φροντίδας και αγάπης, τολμώ να πω, προς τα παλαιά αντικείμενα. Αντικείμενα και έπιπλα που για τους περισσότερους το βασικό κίνητρο για να απευθυνθούν σε μένα είναι η συναισθηματική αξία που αυτά φέρουν. Στο “σκαρπέλο”, λοιπόν, φρεσκάρουμε με διάφορες τεχνικές τα ξύλα των επίπλων, καταπολεμάμε το σαράκι, συντηρούμε και γυαλίζουμε τις μεταλλικές επιφάνειες αντικειμένων, κολλάμε φύλλα χρυσού σε παλιές κορνίζες, διορθώνουμε φωτιστικά, με βασικό σκοπό τη σωστή διατήρησή τους στο πέρασμα του χρόνου. Βεβαία, ας μη ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι συνήθως φτιαγμένα από τόσο καλά και διαχρονικά υλικά που με μια μικρή συντήρηση αντέχουν για μια ζωή. Γιατί να τα πετάξεις λοιπόν?

Υπάρχει, δηλαδή και το τεχνικό κομμάτι της δουλειάς σου.

Σαφώς. Ο κόσμος φέρνει σε μένα αντικέιμενα που έχουν χρηστική αξία, θέλει να τα κρατήσει και αυτό περιμένει από τη δουλειά μου. Οι γνώσεις και η εμπειρία πάνω στη συμπεριφορά των υλικών καθώς περνάει από πάνω τους ο χρόνος, σε συνδυασμό με την αισθητική αντίληψη, μας βοηθούν να τα αναδείξουμε και να πάρουν τον χώρο που τους αξίζει.

Τί να κρατήσουμε & τί να πετάξουμε?

Δεν έχω τυφλή εμμονή με το παλιό. Η παλαιολαγνία δεν είναι αυτοσκοπός, καθώς μου φέρνουν και κάποια κομμάτια για τα οποία δεν αξίζει τον κόπο και τα χρήματα για να τα συντηρήσεις. Ωστόσο, μια καινούργια ταπετσαρία σε μια παλιά κερέκλα, ένα ρετρό ραδιόφωνο, μια παλιά ραπτομηχανή ως βάση τραπεζιού, μία σκαλιστή βιβλιοθήκη, ένας βιεννέζικος καλόγερος, ένας vintage καθρέπτης, ένα μεταλλικό κρεβάτι, ένα σεντούκι που το γεμίζεις με περιοδικά ή ξύλα για το τζάκι, δίνουν ζεστασιά και μια ανθρώπινη διάσταση στο χώρο όπου βρισκόμαστε.

Έχεις κάποιο αγαπημένο υλικό με το οποίο σ΄αρέσει να δουλεύεις περισσότερο?

Η μεγάλη μου αδυναμία, είναι το ξύλο. Μου αρέσει να δουλεύω χρησιμοποιώντας παλιές τεχνικές όπως οι “πατίνες” σε έπιπλα αλλα και νέα υλικά, παντρεύοντας έτσι το παλιό με το καινούριο. Είναι που μπορείς και του δίνεις σχήμα, χρώμα, η αφή του, η αποτύπωση της φύσης πάνω στα νερά του, η ζεστασία που εκπέμπει, δίνουνε μια γήινη αίσθηση μεσα σε ένα σπίτι. Φαντάζεστε να τρώγαμε μόνο σε μεταλλικά τραπέζια, να καθόμασταν μόνο σε πλαστικές καρέκλες?

Γιατί στις μέρες μας έχει τόση αξία η συντήρηση?

Καταρχήν, είναι προφανές ότι με αυτή τη διαδικασία δίνεις “το φιλί της ζωής” σε ένα κομμάτι της οικογενειακής ιστορίας και παράδοσης. Ωστόσο, η έννοια της συντήρησης παραπέμπει τον κόσμο σε κάτι μουσειακό, ωραίο, αλλά απόμακρο. Η “αναπαλαίωση”έχει μια πιο ανθρώπινη και προσιτή διάσταση. Τελευταία, με δεδομένη τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, όλο και συχνότερα έρχονται νέοι άνρθρωποι με φαντασία και ζητούν την μεταποίηση παλαιών κομματιών, προκειμένου να τα βάλουν “εκ νέου” στο σπίτι τους, στο γραφείο τους, στο μαγαζί τους. Κατά τη γνώμη μου ήταν “τραγική” η τάση τόσων χρόνων να πετιούνται αντικείμενα υψηλής ποιότητας και αισθητικής που ανήκαν στις γιαγιάδες μας και να επιλέγονται αναλώσιμα και ευτελούς αξίας πράγματα για το σπίτι τους στο όνομα του εκμοντερνισμού. . Μπορούμε πολύ απλά να τα αναπαλαιώσουμε, ακόμα και να τα τροποποιήσουμε ελαφρώς, να προσδώσουμε στο χώρο μας ταυτότητα και ποιότητα. Να αποτινάξουμε αυτή τη μαζική ομοιομορφία που συχνά συναντάμε στα σύγχρονα σπίτια, να δώσουμε λίγο χώρο στο ιδιαίτερο.

#Lifestyle #Συνεντεύξεις