Γνωρίστε έναν πραγματικό Survivor στην Ελλάδα της κρίσης...

Οι κοινωνιολόγοι θα έλεγαν ότι ο Χρήστος Γαλάνης ανήκει στη λεγόμενη «χαμένη γενιά» της κρίσης - Είναι 36 ετών, πατέρας ενός αγοριού δύο ετών, με σπουδές και περγαμηνές, αλλά κάνει κυρίως, χίλιες δυο άλλες δουλειές, παρά αυτό που σπούδασε

Τον λένε Χρήστο Γαλάνη και αν ψάχναμε για survivor στην πραγματική ζωή, τότε θα κέρδιζε επάξια το έπαθλο. Είναι πολιτικός μηχανικός με σπουδές και μεταπτυχιακό στην Αγγλία, εργάσθηκε ελάχιστα στο αντικείμενο των σπουδών του και κερδίζει όσα του χρειάζονται κάνοντας τα πάντα: Μουσικός σε ρεμπέτικες μπάντες, σερβιτόρος, οδηγός σε εταιρείες κινηματογραφικών παραγωγών, κομπάρσος σε διάφορες παραγωγές, βοηθός κάμεραμαν. Αν χρειάζεται να βγει το μεροκάματο πηγαίνει με έναν φίλο του σε λαϊκές, ενώ, όπως χαρακτηριστικά λέει, «τώρα που ανοίγει ο καιρός, γίνομαι και τεντάς»- πάλι για το μεροκάματο. Και μέσα σ' όλα αυτά, και μικροδουλειές ως μηχανικός: «Κανένα τοπογραφικό, κανένα ενεργειακό πιστοποιητικό... Όλα», λέει. Οι κοινωνιολόγοι θα έλεγαν ότι ο Χρήστος Γαλάνης ανήκει στη λεγόμενη «χαμένη γενιά» της κρίσης. Είναι 36 ετών, πατέρας ενός αγοριού δύο ετών, με σπουδές και περγαμηνές, αλλά κάνει κυρίως, χίλιες δυο άλλες δουλειές, παρά αυτό που σπούδασε: Ο ορισμός του ετεροαπασχολούμενου επιστήμονα. Ο ίδιος, όμως, βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Γιος και ανιψιός μηχανικών από την Άρτα, ο επαγγελματικός του προσανατολισμός έμοιαζε προδιαγεγραμμένος. Μετά το Λύκειο φεύγει για την Αγγλία, όπου σπουδάζει, κάνει μεταπτυχιακό και περίπου το 2006, έχοντας αρχίσει να εργάζεται εκεί μπαίνει το δίλημμα: «Μένω εδώ ή επιστρέφω στην Ελλάδα; Τότε η κρίση δεν μας είχε χτυπήσει ακόμη την πόρτα, έκανα την επιλογή της επιστροφής με κριτήριο ότι δεν μπορούσα να συνηθίσω τη ζωή εκεί. Εγώ ήμουν μεγαλωμένος στην Άρτα, είχα μάθει να ζω στην ύπαιθρο, να έρχομαι σε επαφή με τα ζώα, να δουλεύω τα καλοκαίρια έξω, είτε κοντά στον πατέρα και το θείο μου, είτε και σε αγροτικές δουλειές - μαζεύαμε και οικογενειακώς πορτοκάλια». Με την επιστροφή του στην Ελλάδα και μετά το στρατιωτικό αρχίζει να εργάζεται σε εταιρεία μεταλλικών κατασκευών με έδρα τη Θεσσαλονίκη και σύντομα γίνεται υπεύθυνος του τεχνικού τμήματος για ό,τι αναλαμβάνει η εργοδότριά του στην Ήπειρο. Ωστόσο, δεν είναι ευχαριστημένος από τους ρυθμούς της ζωής, παραιτείται και επιστρέφει στην Αθήνα, όπου βρίσκει δουλειά και πάλι στο αντικείμενο των σπουδών του. «Κατάλαβα γρήγορα ότι μου έλειπαν πιο απλά πράγματα. Τότε ήταν που άρχισα, παράλληλα, μαζί με τον λογιστή της εταιρείας που εργαζόμουν να παίζω μουσική -ρεμπέτικο, σε ένα μαγαζί στα Κάτω Πατήσια».

Σε «ελληνική βραδιά» στην Πύλο, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Πριν τα Μεσάνυχτα, δίπλα στον χολυγουντιανό ηθοποιό Ιθαν Χοκ- Ο Χρήστος Γαλάνης είχε εργασθεί ως οδηγός για τον διάσημο ηθοποιό Λίγο καιρό αργότερα τα σύννεφα της κρίσης που είχαν μαζευτεί έφεραν την καταιγίδα. Η δουλειά του μουσικού έγινε -σχεδόν- κύρια. Ο Χρήστος δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία του και η ματιά του στη ζωή είναι αυτό που οι περισσότεροι θα λέγαμε «διαφορετική». «Δεν ψάχνω πολλά και σύνθετα. Και νομίζω ότι η κρίση κάνει τελικά και καλό. Αποκαλύπτει χαρακτήρες και ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις», λέει. «Πιστεύω ότι πράγματι, πολλοί έχουν αδικηθεί όπως εξελίσσονται τα πράγματα. Από τη δική μου τη σκοπιά όμως, είχε σημασία ότι δεν εγκλωβίστηκα. Είτε λόγω κρίσης, είτε λόγω χαρακτήρα και βιωμάτων, απέκτησα ευελιξία». Ο Χρήστος Γαλάνης λέει κάτι που πολύ δύσκολα ακούγεται τα τελευταία χρόνια: «Οικονομικά είναι μια καλή περίοδος για μένα». Το λέει γιατί πράγματι βγάζει «πολλά λεφτά», όπως θα το ορίζαμε οι περισσότεροι; Όχι. Το λέει γιατί βγάζει, δουλεύοντας σκληρά και προσπερνώντας τις κοινωνικές ετικέττες «όσα χρειάζεται». «Θα μπορούσα να κλαίω τη μοίρα μου, να στέλνω βιογραφικά και να περιμένω. Όμως, δεν πάει έτσι. Άλλο η ανάγκη για δουλειά και άλλο η πραγματική ζωή».

Διαβάστε την συνέχεια...

protothema.gr

#Κοινωνικά #Εργασία