ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΓΓΙΡΑΣ | Συνέντευξη με τον Ξανθιώτη καλλιτέχνη - ζωγράφο...
- Admin
- Sep 28, 2017
- 3 min read
Τα έργα του παρασύρουν το θεατή, όπως ο παλιός παραμυθάς τα παιδιά, κάθε πίνακας του θα μπορούσε να είναι εξώφυλλο και μιας ιστορίας.
O Γιώργος Μαγγίρας, ο Ξανθιώτης καλλιτέχνης - ζωγράφος, αδερφός των καταξιωμένων ηθοποιών Ματθίλδης και Μπέτης Μαγγίρα, εκπλήσσει με τα υπέροχα έργα ζωγραφικής που δημιουργεί και εκθέτει σε όλο τον κόσμο. Γεννημένος το 1966 στην Ξάνθη, ξεκίνησε τις σπουδές του στην τέχνη από νωρίς και ήδη από τα είκοσι του ταξίδεψε στο εξωτερικό αναζητώντας δημιουργική έμπνευση, ζώντας και σπουδάζοντας στη Στουτγάρδη και το Καράκας. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο της Ν. Φλόριντα με ειδίκευση στις Καλές Τέχνες και τα Μέσα και αργότερα δούλεψε πάνω στους τομείς της διαφήμισης, της τηλεόρασης και των θεατρικών παραγωγών. Σήμερα διδάσκει Τέχνη στη Σχολή Μάσκα, κινείται εκθέτοντας μεταξύ Αθήνας και Ν. Υόρκης και έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε Ασία, Ευρώπη, Νότια και Βόρεια Αμερική.
Παραμυθένια αίσθηση και απίστευτη ομορφιά είναι η πρώτη εντύπωση που θα αποκομίσει ο θεατής από τα έργα του. Απλές εικόνες από τη φύση με λουλούδια, δέντρα, τοπία, τονίζουν σαν εστιάζοντας σε λεπτομέρειες ενός “καρέ” τον υψηλό συναισθηματικό του τόνο και την φυσική ομορφιά της Ελλάδας.
Τα ζωηρά ζεστά χρώματα, η χρήση του φωτός και η χαρακτηριστική απλότητα της σύνθεσης είναι τα βασικά στοιχεία που ξεχωρίζουν στους πίνακες του. Η εξωτερικότερα της θεματογραφίας του καθορίζει την προσωπική του πορεία, που κατέχει και ορίζει. Έτσι κοινά, απλά θέματα γίνονται η δική του ποιητική έκφραση.
Ο φανταστικός, ονειρικός κόσμος αποτυπώνεται σε ένα γήινο ρεαλισμό που προσφέρει ηρεμία και αγαλλίαση στο θεατή. Η έμφαση δίνεται στο στιγμιαίο, το συμπτωματικό, σαν μια σκηνή μέσα από ένα παράθυρο. Όμως συνθετικά τα έργα του είναι ισορροπημένες συνθέσεις με σαφή διατύπωση.
Η χαρούμενη πλευρά της ζωής και η ανάλαφρη διάθεση αποπνέουν από τις συνθέσεις του και είναι η πηγή της έμπνευσής του. Αυτή η απλότητα δίνει και μια αμεσότητα, μια ρεαλιστική προσέγγιση μέσα από γνώριμες εικόνες μιας καλλιτεχνικά αρχέτυπης ομορφιάς. Τέτοιας όπως τα πολύχρωμα πέταλα ενός λουλουδιού, το φως που παιχνιδίζει στα φυλλώματα των δέντρων, της νύχτας που απλώνει μαγικά τη σκιά της, των μικρών καλυβιών σαν των ξωτικών.
Βασικός πρωταγωνιστής της ζωγραφικής του είναι τελικά ο θεατής, που γοητευμένος από τη μαγεία των πινάκων του θα μπει στην εικονική πραγματικότητα του καλλιτέχνη, τον εσωτερικό του κόσμο, γεμάτο από φως και την επίδραση της φυσικής ομορφιάς της Ελλάδας.
Συνεντευξη...
Τι σε ώθησε στα 20 χρόνια να ταξιδέψεις και να ψαχτείς δημιουργικά. Πως ανακάλυψες αυτό το ταλέντο σου. Η οικογένεια έπαιξε ρόλο.
Στα 12 μου ο πατέρας μου με έστειλε στη ζωγραφική. Εκεί ο δάσκαλός μου, ο κος Φωτέλης, διακρίνοντας μια καλλιτεχνική έφεση σ’ εμένα με ενέταξε σε μια μεγαλύτερη τάξη με αποτέλεσμα να κάνω τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής μου ενταγμένος σε τμήμα αρχαρίων-ενηλίκων. Ήμουν ο μικρότερος εκεί μέσα. Καμβάδες, τρίποδα, μπογιές, πινέλα, αληθινή ζωγραφική. Εκεί μυήθηκα στο λάδι. Έκατσα 3 χρόνια. Μετά άλλαξαν τα ενδιαφέροντά μου. Μεγάλωνα... Στο σπίτι όμως υπήρχε έντονη δημιουργικότητα. Οι γονείς μου, οι αδερφές μου, η γιαγιά ήταν όλοι δημιουργικοί χαρακτήρες με έντονη την αποστροφή τους προς το μέτριο. Αυτό νομίζω πως έπαιξε κυρίαρχο ρόλο σε μένα αλλά και στα αδέρφια μου. Όλα τ’ άλλα ήρθαν πολύ φυσιολογικά νομίζω.
Είσαι ζεστός, χαρούμενος. Είναι τα έργα σου καθρέφτης του χαρακτήρα σου και της ψυχής σου;
Στην ζωγραφική, όπως και σε κάποιες άλλες καλές τέχνες, όταν κάνεις μια δουλειά αναπόφευκτα βγάζεις κομμάτι από τον ψυχισμό σου. Κάποιος που γνωρίζει από καλλιτεχνίες και έχει την εμπειρία και καταλαβαίνει μπορεί να διακρίνει χαρακτηριστικά ή ακόμη και στοιχεία της προσωπικότητάς του αρτίστα. Εγώ ως συναισθηματικός τύπος πάντα ενεργούσα με βάση αυτό που ένιωθα. Ασφαλώς και είμαι αυτό που δείχνω χωρίς αμφιβολία. Είναι βέβαιο πως κάποιος άλλος θα το έκανε διαφορετικά. Ο καλλιτέχνης μαζεύει ενέργεια και την βγάζει δημιουργικά. Το σημαντικότερο είναι «να έχεις κάτι να πεις». Τότε μονάχα η τέχνη έχει κάποια σπουδαιότητα.
Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσης. Τι σου δίνει το ερέθισμα;
Καίρια ερώτηση. Δεν ξέρω όμως να την απαντήσω. Κι αυτό επειδή κάθε φορά είναι άλλη η πηγή της έμπνευσης. Ο καλλιτέχνης όταν αδειάζει κοιτάει γύρω του για να ανακαλύψει καινούργιες πηγές επίδρασης. Γι’ αυτό συνήθως ταξιδεύουν ώστε να αλλάζουν παραστάσεις. Ο εχθρός του δεξιοτέχνη είναι η απραξία.
Πως θα ονόμαζες την ζωγραφική σου; Σε ποιο είδος θα την κατέτασσες;
Εγώ δημιουργώ παραμυθένιες στιγμές. Θα μπορούσα να είμαι εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Μου έχουν κάνει πολλές φορές αυτή την αναφορά προφανώς επειδή ενδεχομένως να θυμίζει αρκετά η δουλειά μου σ΄αυτό. Φυσικά έχω και στοιχεία εννοιολογικής ζωγραφικής. Προσωπικά, νομίζω πως είμαι συνδυασμός των δυο τάσεων.
Έχεις παλιούς φίλους στην Ξάνθη; Πόσο συχνά την επισκέπτεσαι;
Φυσικά, πολλούς καλούς φίλους και γνωστούς που κάθε Αύγουστο που έρχομαι εδώ τους βλέπω και περνάμε χρόνο μαζί. Ταυτόχρονα κάνω καινούργιους φίλους, αναβιώνω παλιές καταστάσεις που σαν ατζαμής την πρώτη φορά ίσως και να τη πάτησα, τώρα αναπροσαρμόζοντας τες μπορώ και τις γλεντώ. Την Ξάνθη την αγαπώ πολύ. Είναι η πατρίδα μου. Η πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα, ερωτεύτηκα, γλέντησα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Είναι κομμάτι μου για πάντα.
Komentáře