“Άραγε θέλουμε μορφωμένη τη μουσουλμανική μειονότητα”

Του Θανάση Μουσόπουλου

To 2014 δημοσίευσα εργασία με το ερώτημα αυτό. Είναι επίκαιρο, διαχρονικά χρήσιμο. Παραθέτω τον πρόλογο και την κατακλείδα του άρθρου. Όσοι/όσες ενδιαφέρονται μπορώ ηλεκτρονικά να στείλω ολόκληρο το κείμενό μου. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά της Ξάνθης, κοντά στον Ασιά Μαχαλά, στην οδό Τσιμισκή, που είχε κατοίκους και χριστιανούς και μουσουλμάνους. Από μικρός άκουγα τα παιδιά να μιλούν ελληνικά, τουρκικά και πομάκικα. Απέναντί μας καθόταν ένας φίλος μου, ο Αμέτ, για τον οποίο μάλιστα έγραψα ένα ποίημα δημοσιευμένο στη συλλογή ‘Οιακισμοί’, ενώ παρακάτω κάθονταν άλλες οικογένειες μουσουλμάνων, που για κάποια πράγματα τους θυμάμαι με νοσταλγία. Στις γιορτές τους μας έφερναν ανάλογα ή γλυκά ή κρέας – διαβασμένο έλεγαν μερικοί. Ήταν πάντως λίαν ευπρόσδεκτo στα φτωχά μετεμφυλιακά χρόνια. Ακόμη νοσταλγώ τις βραδιές που μπουρλιάζαμε στρωμένοι κατάχαμα τον καπνό. Στους μαντρότοιχους της γειτονιάς μας πάντα ακουμπούσαν τα παραλληλόγραμμα τελάρα με φύλλα καπνού για να ξεραθεί. Τι μέρες, θε μου …

Κατά την περίοδο της εκπαιδευτικής μου, κοντά σαραντάχρονης, πορείας είχα την ευκαιρία να ’ρθω σε επαφή με μουσουλμάνους και μουσουλμάνες μαθητές και μαθήτριες, να συνεργαστώ μαζί τους, μερικές φορές να αναπτύξω στενές φιλίες που ανθούν ως τα σήμερα. Να ’μαι ειλικρινής, ποτέ δεν έπαιξε ρόλο η ιδεολογία και η θρησκεία στις όποιες σχέσεις μας. Ίσως γιατί έτσι μεγάλωσα, έτσι μεγαλώναμε τότε. Πριν από τη δικτατορία.

Το Νοέμβριο του 1997 δημοσίευσα το άρθρο «Πολιτιστική συγκρότηση = Πολιτιστική συγκράτηση». Αναφέρομαι σε Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Νεοπρόσφυγες.

Παραθέτω την § 4 που αναφέρεται στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό.

«Στο υποχρεωτικό για όλους εκπαιδευτικό σύστημα, θα πρέπει να μαθαίνουν όλοι τέλεια την κοινή γλώσσα – την ελληνική, και επίσης τέλεια τη μητρική τους. Να μαθαίνουν την κοινή ιστορία και πολιτισμό της περιοχής, της Θράκης, αλλά και την ιστορία και τον πολιτισμό των άλλων ομάδων. Ο κάτοικος στους Θράκης πρέπει να γνωρίζει το ‘δικό’ του και τα ‘άλλα’, που τον περιβάλλουν. Φορείς του πολιτισμού και της ιστορίας είναι οι άνθρωποι. Για να τους γνωρίσω και να τους αγαπήσω, οφείλω να γνωρίσω τι κουβαλά ο καθένας. Αυτό οφείλει να μου το προσφέρει η υποχρεωτική εκπαίδευση. Πάντοτε μιλούσαμε για την ανάγκη να εισαχθεί η τοπική ιστορία και ο πολιτισμός στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Να προσθέσω ότι στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, εκτός των πολλών άλλων που πρέπει να γίνουν, πρέπει για διδάσκοντες και διδασκόμενους να εισαχθεί ως μάθημα η γνώση της περιοχής».

Κλείνοντας παραπέμπω σε ένα άρθρο μου που δημοσίευσα το 1994 στο ‘Εμπρός’ – πριν από 20 ολόκληρα χρόνια. Ο τίτλος του άρθρου – είναι εύγλωττος : Θρακοσωτήρες και Θρακέμποροι (Θρακοθήρες). Δε χρειάζεται επεξήγηση. Μόνο ο επίλογος αρκεί : «Φτάνει πια! Δε θέλουμε πνευματικούς σωτήρες. Δεν μπορούν μερικοί να μας βλέπουν, όπως οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες έβλεπαν τους ιθαγενείς. Θρακική αφύπνιση τώρα!».

Πολιτική – και δη προοδευτική και αριστερή – χωρίς δημοκρατία, αλήθεια και ανθρωπισμό, δεν είναι σωστή πολιτική.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Συγγραφέας - Ποιητής musop.scriptor@gmail.com

#Εκπαίδευση #Κοινωνικά #Πολιτισμός