Goodbye my…friend, goodbye.!!!

Ο Αντώνης Βαρβατσούλιας

αποχαιρετά τον Ντέμη Ρούσσο...

Ο Ντέμης (Αρτέμιος) Βεντούρης - Ρούσσος γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1946από τον Γιώργο και την Όλγα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Στη παιδική του ηλικία επηρεάστηκε από τα μουσικά ακούσματα της Αιγύπτου και γενικά ο ήχος της Αραβικής μουσικής και κουλτούρας τον συντρόφευσε σχεδόν σε όλη του τη ζωή.

Στα δέκα του εντυπωσιασμένος από την Jazz ξεκινά να μαθαίνει τρομπέτα, ενώ παράλληλα συμμετέχει στην χορωδία της Ελληνορθόδοξης Βυζαντινής Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, όπου και για πέντε χρόνια γίνεται ο κορυφαίος σολίστας της.

Στα δεκαπέντε του η ζωή του αλλάζει δραματικά λόγω της κρίσης στη διώρυγα του Σουέζ. Η οικογένειά του μετακομίζει στην Ελλάδα και αυτός αναγκάζεται να δουλέψει για να την στηρίξει οικονομικά.

Το πρωί σχολείο και το βράδυ μουσική, ο Ντέμης Ρούσσος με την τρομπέτα του κάνει τις εμφανίσεις του στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας και σιγά, σιγά αρχίζει να «δικτυώνεται» με αποκορύφωμα την ίδρυση των θρυλικών Idols (Νοτης Λαλαϊτης, Ντίνος Παπαβασιλείου, Αντώνης Γιούλης, Νίκος Τσιλογιάννης , Jo Michat) κάπου στο 1964.

Ο Ντέμης από μπασίστας του γκρουπ αναλαμβάνει χρέη τραγουδιστή όταν τον αντικαθιστά από ανάγκης και ερμηνεύει στην πρώτη του εμφάνιση με φοβερή επιτυχία τα, «The House Of The Rising Sun» και «When A Man Loves A Woman».

Γρήγορα απέκτησε φήμη και έγινε περιζήτητος, αλλά η γνωριμία του με τον συνθέτη Λάκη Βλαβιανό έμελε να είναι καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξή του. Φτιάχνουν τους «WeFive» και το 1967 με τον ΒαγγέληΠαπαθανασίου, τον Λουκά Σιδερά και τον Αργύρη Κουλούρη, δημιουργούν το συγκρότημα θρύλο, «Aphrodites Child».

Η προσπάθεια τους να «μεταναστεύσουν» στο Λονδίνο, την ευρωπαϊκή Μέκκα της μουσικής πέφτει στο κενό όταν οι Βρετανικές αρχές τους απαγορεύουν την είσοδο και τους «αναγκάζει» να αναζητήσουν ευκαιρίες στο τότε, πιο δεκτικό, Παρίσι, τον επεισοδιακό Μάη του ’68.

Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά έρχεται σύντομα μέσω της Mercury Records και το πρώτο σινγκλ με τίτλο «Rainand Tears», βασισμένο στο κλασικό έργο του Πάχελμπελ Canonin D γίνεται ανάρπαστο πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, μόνο στην Γαλλία.

Λίγο καιρό μετά έρχεται στη ζωή η κόρη του Emily, ενώ το Rainand Tears σκαρφαλώνει στις ψηλότερες θέσεις των ευρωπαϊκών chart.

Το 1972 τους βρίσκει να έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, (End of the World-1968, It's Five O' Clock-1969) με το τρίτο τους και φαρμακερό όμως, να μπαίνουν στο πάνθεον της αιωνιότητας. Ο δίσκος «666», σταθμός στην ιστορία της μουσικής, κάνει τους απανταχού φίλους τους να παραληρούν μέχρι σήμερα. Έπειτα ήρθε ο χωρισμός…

Ο Ντέμης ακολουθεί solo καριέρα ηχογραφώντας το τραγούδι «We Shall Dance» από τον δίσκο «On the Greek Side of My Mind» και προελαύνει σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία και όλες τις Σκανδιναβικές χώρες.

Το 1975 έρχεται στη ζωή ο γιος του Κύριλλος ενώ ο ίδιος και η γυναίκα του βρίσκονται σε οκταετή περιοδεία, ανά τον κόσμο, γεμίζοντας ασφυκτικά τα στάδια (150.000 στη Βραζιλία σε μια μόνο συναυλία) και μπαίνοντας στο βιβλίο Guinness για το κατόρθωμά του. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι εκατοντάδες φορές με τον ίδιο να χαίρει της παγκόσμιας αναγνώρισης και καταξίωσης.Το εκκεντρικό ντύσιμο του με τις ρόμπες γίνεται must, μιας και όπως λέει ο ίδιος, συνδυάζει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την Αραβική ενδυματολογία.

Το 1978 αποφασίζει ένα δώσει στον εαυτό του ρεπό, μετακομίζει με την δεύτερη του γυναίκα και τον γιο του στο Malibu της Καλιφόρνια, όπου και λόγοι υγείας τον αναγκάζουν να χάσει 50 ολόκληρα κιλά!!! Επιστρέφει στην Ευρώπη μόνο με τον Κύριλλο και τα επόμενα χρόνια ζει «αθόρυβα» κάπου μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδας.

Στις 14 Ιουνίου 1985 περνά μια μοναδική περιπέτεια όταν σαν επιβάτης αεροπλάνου που εκτελούσε την πτήση Αθήνα - Ρώμη πέφτει σε αεροπειρατεία, κρατείται για δύο μερόνυχτα όμηρος και μάλιστα οι φήμες λένε πως οι απαγωγείς του αναγνωρίζοντας τον, τον υποχρεώνουν να τραγουδήσει γι’ αυτούς. Μεταφέρεται με τους υπόλοιπους επιβάτες σε μια φυλακή στην Βηρυτό και απελευθερώνεται κατόπιν διαβουλεύσεων μετά τρεις μέρες. Η εμπειρία του αυτή δρα καταλυτικά στη ζωή του και ενεργοποιείται συνειδητά υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης δίνοντας συναυλίες σε όλο τον κόσμο.

Από τα 90’s και μέχρι το 2010 και έχοντας σίγουρα χάσει την αίγλη του, ταξιδεύει από την Ρωσία έως την Χιλή και από την Γαλλία μέχρι την Ελλάδα κάνοντας εμφανίσεις, για τους νοσταλγούς του παρελθόντος, σε τηλεοπτικά σόου και επιστημονικά συνέδρια.

Από το 2008 μετακόμισε μόνιμα στην Ελλάδα μιας και όπως έλεγε όσο μεγάλωνε ο ήλιος και η θάλασσα ήταν απαραίτητα για την ψυχική αλλά και σωματική του ευεξία.

Στις 25 Ιανουαρίου 2015 απεβίωσε (δεν μου αρέσει η λέξη πέθανε) σε ηλικία 68 ετών, στο Νοσοκομείο «Υγεία» στην Αθήνα.

Στην πορεία του κυκλοφόρησε καμιά 40αρία προσωπικούς δίσκους καμιά 30αριά singlesκαι καμιά 200αριά συμμετοχές σε δίσκους τρίτων, αφήνοντας μας παρακαταθήκη και ένα μεγάλο καλλιτεχνικό θησαυρό που δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

Καλό σου ταξίδι φίλε...

#Μουσική